Hz. Halifetü’l Mesih 5 (Allah yardımcısı olsun) 19 Temmuz 2024’te İslamabad Mübarek camisinde Cuma Hutbesi verdi. Hutbe çeşitli dillerde tercüme ile MTA televizyonunda canlı olarak yayınlandı. Huzur-i Enver (aba) Teşehhüd ve Fatiha Suresini okuduktan sonra şöyle dedi: Beni Mustalik Gazvesinden geçen hutbede bahsetmiştim. Hadislerde ve tarihte bununla ilgili biraz daha detay bulunmaktadır. Sahih-i Buhari’de bunun detaylarında şöyle yazılıdır: Peygamber Efendimiz (sav) Beni Mustalik’e hamle yaptığında onlar gafil idiler. Hz. Mirza Beşir Ahmed (ra) bu olayla ilgili şöyle der: Bu Gazveyle ilgili Sahih-i Buhari’de şöyle bir rivayet vardır: Hz. Resulüllah (sav) Beni Mustalik’e öyle bir vakitte saldırı düzenledi ki onlar her şeyden habersiz bir durumda hayvanlarına su içiriyorlardı. Eğer dikkatlice incelenirse bu rivayet, tarihçilerin rivayetine aykırı değildir. Aslında bu iki rivayet iki farklı vakitle ilgilidir.
Olay şudur ki, İslam ordusu Beni Mustalik’e yaklaştığında, İslam askerlerinin gelmekte olduğundan kesinlikle haberdar olmalarına rağmen Müslümanların onların çok yakınına kadar ulaşmış olduklarından habersiz idiler. Bu yüzden de güven için dağınık bir şekilde rahat rahat duruyorlardı. İşte Sahih-i Buhari’deki rivayet, onların bu durumuna işaret etmektedir. Ancak onlar İslam ordusunun ulaştığından haberdar olunca, daha önce yaptıkları planlı hazırlığa istinaden derhal safları oluşturup savaşa hazır oldular. İşte tarihçilerin bahsettiği de budur.
Bu Gazvede bir tek sahabe şehit olmuştu, o da yanlışlıkla bir Müslüman onu kafir zannederek hata ile şehit etti. Ümmü’l Müminin hz. Cüveyriye (ra) şöyle buyurur: Bu gazvenin olduğu gün ben babamın, “öyle büyük bir ordu geldi ki ona karşı koyacak güç bizde yok” dediğini duydum. Yine kendisi şöyle buyuruyor: “Ben kendim de o kadar çok insan, silah ve at görüyordum ki anlatamam. Ben İslam’ı kabul edince ve hz. Resulüllah (sav) benimle nikahlanarak geri döndüğümüzde ben Müslümanların önceki gördüğüm kadar çok olmadıklarını gördüm. O zaman anladım ki bu Allah-u Teala tarafından müşriklerin kalbine sokulan bir korku idi.”
Ganimet malları olarak elde edilen develerin sayısı iki bin idi, keçilerin sayısı beş bin ve esirlerin sayısı iki yüz aileden oluşuyordu. Bazı tarihçiler esirlerin sayısının yedi yüzden bile fazla olduğunu beyan ettiler. Hz. Resulüllah (sav) hz. Büride’yi (ra) o esirlerin sorumlusu olarak tayin etti.
Hz. Resulüllah (sav) bütün ganimet mallarından “humus” ayırdı. Humus, Allah-u Teala’nın emrine göre ganimet mallarının beşte biridir ve bu pay Allah ve O’nun Resulü; Resulün yakın akrabaları ve ortak İslami ihtiyaçlar için ayrılır.
Bu kabilenin yakalanan fertleri arasında kabilenin lideri Haris bin Ebi Dırar’ın kızı Berre de vardı. Peygamber Efendimiz kendisinin adını değiştirerek Cüveyriye koymuştu. Esirlerin paylaşımı sırasında Cüveyriye (ra), Ensar sahabelerinden Sabit bin Keys’in sorumluluğuna verilmişti. Berre, Sabit bin Keys ile mukatebet yöntemiyle anlaşma yapmıştı. (Mukatebet şu demektir: Bir cariye veya köle, sahibi ile, şu kadar miktar parayı fidye olarak eda ederse özgür sayılacaktır. Burada kararlaştırılan miktar dokuz ons altın yani üç yüz atmış dirheme tekabül etmektedir.) Bu anlaşmadan sonra Berre, Peygamber Efendimizin yanına gitti ve bütün durumu anlattı ve Beni Mustalik’in reisinin kızı olduğunu belirterek fidyenin ödenmesi konusunda hz. Resulüllah’tan (sav) yardım istedi
Hz. Resulüllah (sav) onun hikayesinden etkilendi. O meşhur bir kabilenin reisinin kızıydı ve belki bu bağlantıdan dolayı tebliğ konusunda kolaylık sağlayabilirdi. Peygamber Efendimiz muhtemelen işte bu düşünceyle onunla evlenmeye karar verdi. Berre’nin de kabul etmesi üzerine Peygamber Efendimiz fidyesini ödeyip onunla evlendi.
Sahabeler bunu görünce, Peygamber Efendimizin kayınpeder ailesini ellerinde esir olarak tutmayı uygun görmediler. Bu sebeple yüzlerce esiri hiçbir fidye almaksızın derhal özgür bıraktılar. İşte bu yüzden hz. Aişe (ra) şöyle buyururdu: Cüveyriye, kendi kavmi için son derece mübarek birisi oldu.
Hz. Resulüllah (sav) bu gazveden muzaffer ve galip olarak geri döndü ve toplam yirmi sekiz gün Medine dışında kaldı.
Bu gazveden geri dönüşte münafıkların başı Abdullah bin Ubey bin Selül’ün nifakı da açılıp ortaya çıktı. Bir olayda Abdullah bin Ubey, Kureyş ve hz. Resulüllah’a karşı kendi kabile halkını kışkırtmaya çalıştı. Hatta “Medine’ye varınca en saygın şahıs, en zelil olan şahsı şehirden çıkaracak” sözünü bile sarfetti.
Zeyd bin Erkam (ra) bu durumda hamiyetini gösterdi ve Abdullah bin Ubey’i durdurarak “milletin en rezil olanı kesinlikle sensin” dedi. Sonra bu sahabe hz. Resulüllah’ın (sav) yanına gidip her şeyi anlattı. Peygamber Efendimiz (sav) Zeyd’in anlattıklarından hoşlanmadı ve “Ey Genç! Herhalde sen Abdullah bin Ubey’e kızgınsın (o yüzden böyle söylüyorsun)” buyurdu. Rivayetlerde zikredildiğine göre daha sonra Abdullah bin Ubey kendiliğinden, ve yahut birisinin teşvik etmesiyle hz. Resulüllah’ın (sav) yanına geldi ve yemin ederek “Zeyd her ne dediyse yanlıştır.” dedi.
Huzur-i Enver şöyle dedi: Peygamber Efendimiz de Abdullah bin Ubey’in bu sözü kesin söylemiş olduğunu düşünüyordu. Bundan sonra Hz. Resulüllah (sav) yola koyulmayı emretti ve Ensar’dan bazı reislerin sorusu üzerine şöyle buyurdu: Sizin arkadaşınız ne demiş bilmiyor musunuz? Yani, Medine geri dönünce en saygın şahıs en zelil olanı şehirden çıkaracak, demiş. Bunun üzerine ihlas sahibi Ensar sahabeler şöyle arz ettiler: Ey Allah’ın Resulü! Kesinlikle siz en saygın kişisiniz ve bütün saygınlıklar Allah ve Resulü içindir. Eğer isterseniz Abdullah bin Ubey’i şehirden sürgün edin isterseniz de ona yumuşak davranın.
Huzur-i Enver şöyle dedi: Abdullah bin Ubey’in söylediği sözle ilgili hz. Mirza Beşir Ahmed’in (ra) beyan ettiği detayları inşallah gelecek sefer anlatacağım. Huzur daha sonra şöyle dedi:
Gelecek Cuma inşallah İngiltere yıllık calsası da başlayacak. Onun için de dua edin. Allah-u Teala onu her açıdan bereketli kılsın; Bütün çalışanları güzel ahlak göstererek ve fedakârlık ruhuyla sorumluluklarını eda etmeye muvaffak kılsın. Gelen misafirleri ve yolda olanları, hepsini kendi koruması altında tutsun. Amin.
Hutbenin sonunda Huzur-i Enver, aşağıdaki üç merhumdan hayırla bahsetti ve onların gıyabî cenaze namazlarını kıldıracağını bildirdi.
- Kuzey Hindistan Davet İlellah Nazırı Hamid Kevser Bey’in hanımı muhterem Selime Banu Sahibe.
Merhume geçtiğimiz günlerde vefat etti. İnna lillahi ve inna ileyhi raciun. Merhume musi idi. Büyük bir misafirperver, sade tabiatlı, dua eden, nafileleri kılan, kanaatkâr bir hanımefendi idi. Kendisine Bombay Lajna Başkanı olarak hizmet etme saadeti nasip oldu. Merhume’nin kocası Kebabir’de Mürebbi iken orada çok çabuk Arapça konuşmayı öğrendi ve kadınların eğitimine ve yetiştirilmesine büyük katkıda bulundu. Merhume, on bir yıl boyunca Lacna İmaillah Kebabir Başkanı olarak hizmet etme şerefine nail oldu.
- Lahor’dan muhterem Nurul Hak Mazhar Sahib.
Merhum, Tanzanya Mübelliği Rağıb Ziyaul Hak Bey’in babasıydı. Geçtiğimiz günlerde vefat etti. İnna lillahi ve inna ileyhi raciun. Merhum musi idi. Çok sabırlı, cesur, teheccüd kılan, beş vakit namaz kılan, Kur’an-ı Kerim okumayı seven, cömert yürekli, fakirleri seven, iyi şöhrete sahip bir zat idi. Merhumun kızı Emetü’l Metin Sahibe, Gana’da hizmet veren Mürebbi Ali Mahmud Sahib’in eşidir. Merhumun oğlu Rağıb Ziyaul Hak ve kızı Emetü’l Metin Sahibe, görevde oldukları için babalarının cenazesine katılamadılar.
- Rabvah’tan merhum Muhammed Şefi Bey’in eşi muhterem Emetü’l Hafız Nighet Sahibe.
Merhume geçtiğimiz günlerde vefat etti. İnna lillahi ve inna ileyhi raciun. Merhume musi idi ve Almanya’da görevli mürebbi Mübarek Tenvir’in kayınvalidesiydi. Kızı Emetü’l Cemil Gazale, Lajna İmaillah Almanya Naip Başkanıdır. Merhume, oruç ve namaza riayet eden, dua eden, Hilafete aşırı bağlı, tebliğe düşkün, fakirlerin ve hastaların halini gözeten, yüksek ahlaklı bir hanımefendi idi.
Huzur-i Enver, tüm merhumların mağfireti ve derecelerin yükselmesi için dua etti.
٭…٭…٭
