Hz. Peygamber (S.A.V.) Medine’ye geldiğinde, herkes evinde onu misafir etmek şerefine nail olmayı istiyordu. Devesi bir sokaktan geçerken, aileler onu karşılamak için yolun iki tarafına diziliyorlardı. Hepsi bir ağızdan “İşte biz evlerimizle, malımızla ve canımızla sizi misafir etmeye ve korumaya hazırız. Geliniz ve bizde kalınız” diyorlardı. Bir çokları daha fazla şevk ve tehalük gösterip ileri atılıyor, deveyi yularından tutup, Hz. Peygamber (S.A.V.)’ın kapıları önünde aşağı inmesini ve evlerine girmesini ısrarla diliyorlardı. Hz. Peygamber (S.A.V.) “Deveyi kendi haline bırakınız. O Allah’ın emri altındadır. Allah nerede durmasını istiyorsa orada duracak” diyerek nazikâne ret cevabı veriyordu. En sonunda, deve Beni Neccar kabilesi yetimlerine ait bulunan bir arsada durdu. Allah’ın Habibi (S.A.V.) deveden indi ve “Allah’ın burada kalmamızı istediği anlaşılıyor” dedi. Arsanın sahibini sordu. Yetimlerin vasisi ve mutemedi yanına geldi ve arsayı, dilediği şekilde kullanması için kendisine vermeyi teklif etti. Allah’ın Habibi (S.A.V.) bir karşılık ödemedikçe teklifi kabul etmeyeceğini söyledi. Fiyat üzerinde anlaşılınca, Hz. Peygamber (S.A.V.) arsa üzerine bir mescit ve birkaç ev yapmayı kararlaştırdı. Bu mesele de halledilince, Hz. Peygamber (S.A.V.) en yakında kimin oturduğunu sordu. Hz. Ebu Eyyup Ensari (R.A.) Allah’ın Habibi’ne yaklaşıp, arsaya en yakın yerde kendi bulunduğunu ve hizmete âmâde olduğunu söyledi. Allah’ın Habibi, Hz. Ebu Eyyub (R.A.)’dan, evinde kendisi için bir oda hazırlamasını istedi. Hz. Ebu Eyyup (R.A.)’un evi iki katlı idi. Hz. Peygamber (S.A.V.) yukarı katı vermeyi teklif etti. fakat Hz. Peygamber (S.A.V.) ziyaretçilerine kolaylık olsun diye aşağı katı tercih etti.
Medine halkının Hz. Peygamber (S.A.V.)’a bağlılığı bir kere daha sabit oldu. Hz. Ebu Eyyub (R.A.), Hz. Peygamber (S.A.V.)’ın aşağı katı almasına razı oldu amma, Hz. Peygamber (S.A.V.)’a ikametgâh hizmeti gören bir yerin üstündeki katta yatmaya razı olmadı. Kendisi ve karısı böyle bir hareketi nezaketsizlik saydılar. Kezaen kırdıkları bir testideki su döşemeye aktı. Hz. Ebu Eyyub (R.A.), Hz. Peygamber (S.A.V.)’ın işgal ettiği aşağı kata su sızmasın diye yorganını kaptı, onunla suyu kuruttu ve aşağıya sızmasına meydan vermedi. Sabahleyin Allah’ın Habibi’ni ziyaret ederek, bir gece evvelki hadiseyi anlattı. Allah’ın Resulü (S.A.V.) bunu dinledikten sonra üst kata taşınmayı kabul etti. Hz. Ebu Eyyub (R.A.) yemek hazırlar ve yukarı gönderirdi. Allah’ın Habibi (S.A.V.) bu yemeklerden istediğini alır, geri kalanı da Hz. Ebu Eyyub (R.A.) yerdi. Bir iki gün geçtikten sonra, başkaları da Hz. Peygamber (S.A.V.)’i ağırlamak istediler. Hz. Peygamber (S.A.V.) kendi evinde yerleşinceye ve işlerini bir düzene koyuncaya kadar, Medine halkı nöbetleşe Allah’ın Habibi (S.A.V.)’ne ikram ettiler. Bir dul kadının sekiz dokuz yaşlarında Enes isimli tek bir oğlu vardı. Çocuğu Hz. Peygamber (S.A.V.)’a getirdi ve Hz. Peygamber (S.A.V.)’ın şahsî hizmetlerini görmesi için yanına verdi. Bu Enes İslâm tarihinde ölmez bir nâm bırakmıştır. Bilâhara âlim ve zengin bir adam olmuştu. Yüz seneden fazla ömür sürmüş ve halifelerin devrinde çok hürmet görmüştü. Enes (R.A.)’ten naklen rivayet edildiğine göre, kendisi çocukken Hz. Peygamber (S.A.V.)’ın hizmetini görmeye başlamış ve Hz. Peygamber (S.A.V.) vefat edinceye kadar onun hizmetinde bulunmuş olduğu halde, Hz. Peygamber (S.A.V.) ona bir defacık olsun bile ne acı bir söz söylemiş, ne de yapabileceğinden daha ağır bir iş vermişti. Allah’ın Habibi (S.A.V.)’nin Medine’deki misafirliği esnasında yanında yalnız Enes (R.A.) vardı. Binaenaleyh, Enes (R.A.)’in şahadeti, Hz. Peygamber (S.A.V.) Medine’de gittikçe nüfuz kazandığı ve refaha kavuştuğu günlerde gelişen şekli ile, karakterini ifşa etmektedir.
Sonraları, Hz. Peygamber (S.A.V.) azatlısı Zeyd (R.A.)’i Mekke’ye gönderip, ailesini ve akrabalarını Medine’ye getirdi. Mekkeliler, Hz. Peygamber (S.A.V.)’ın ve taraftarlarının birden bire ve iyi tasarlanmış bir plâna göre, ayrılıp gitmesinden şaşkına dönmüşlerdi. Binaenaleyh, bir müddet için onu taciz edecek bir harekette bulunmamışlardı. Hz.Resulüllah (S.A.V.)’ın ailesi ve Ebu Bekir (R.A)’in ailesi Mekke’den ayrılırken bir güçlük çıkarmamışlardı. Bu arada, Hz. Peygamber (S.A.V.) satın aldığı arsa üzerinde bir mescidin temellerini atmıştı. Bundan sonra, kendisi için ve sahabeleri için evler yaptırmıştı. Bunlar yedi ayda tamamlanmıştır.
