Sn. Abdul Basit Tarık’ın bir konuşmasından alıntıdır.
Rahman ve Rahim olan Allah’ın adıyla. Onu hamd ederek mübarek elçisi için rahmet istirham ederiz.
Sayın yönetmen, saygıdeğer bayanlar baylar, sevgili din kardeşlerim!
Bugünkü konum “Kur’an-ı Kerim ve İncil ışığında Hz. Isa (as)’nın çarmıha gerilmesi”’dir.
Konuya girmeden önce şunu ilan edeyim: Hz. Isa (as)’ya düşman olan Yahudiler onu idam etmeyi tasarlıyordular, fakat Allah’ın tasarısı ise onu kurtarmaktı ve O tasarlayıcıların en üstünüdür. Hz. Muhammed (sav)’e Allah tarafından vahyedilen Kuran Hz. Isa (as)’nın haç’ta ölmediğini ilan ediyor. çarmıha gerilip orada baygınlık geçirmesine rağmen oradan ölmüş gibi göründüyse de canlı olarak indirildi.
Sonra yerleştirildiği kubbeli mezarında tedavi görerek iyileşti. Havarilerine daima gizlice görünürdü ve bir müddet sonra Filistin ve Afganistan üzerinden Keşmir’e hicret edip oranın yerli Yahudilerine İncil’i tebliğ etti. Keşmir’de 120 yaşında vefat edip orada defnedildi.
Binlerce sene çarmihlama olayının içyüzünü bilen pek az kişi oldu. Fakat Isa (as)’nın çarmıh’a gerilmesi vasıtasıyla insanlığın günahlarının af olunacağı dogmasının kırılması günümüze kısmetmiş. Allah (t) Hz. Muhammed (sav)’e işbu çağımızda çarmıh’ı kıracak Isa (as)’nın ikinci zuhuru vuku bulacağını bildirmişti. Çarmıhı kırmanın anlamı Isa (as)’dan sonra bazı Hıristiyanlar tarafından üretile gelmis Hıristiyanlığın yanlış inançlarını delillerle çürütmektir. Yani Isa (as)’nın çarmıhda can vermesi vasıtasıyla insanlığın günahlarından arınması inancı. Hz. Isa (as)’nın zamanında vadedilen Hz. İlyas (as)’ın ikinci zuhuru nasıl Hz. Yahya (as)’nın görevlendirilmesi şeklinde gerçekleştiyse biz de aynı bu şekilde Hz. Isa (as)’nın ikinci zuhuru 100 yıl önce Hz. Mirza Gulam Ahmed (as)’in görevlendirilmesiyle gerçekleştiğine inanıyoruz. Nitekim Isa (as)’nın zamanındaki Yahudiler Mesih’in gelmesinden önce İlyas (as)’ın tekrar dünyaya geleceğine inanıyorlardı. Hz. İlyas (as) daha ikinci defa dünyaya gelmedi diye Isa (as)’nın Mesih olduğuna inanmadıkları için Yahudiler bugün hala İlyas (as)’ın tekrar dünyaya gelmesini bekliyorlar. Oysa Isa (as) İlyas (as)’ın ikinci zuhuru Yahya (as) ile gerçekleştiğini ve kendisinin Mesih olduğunu bildirmişti. Isa (as) güya çarmıhda idam edilerek melun oldu diye Yahudiler onun Mesihliğine inanmıyorlar. Bu şekilde ölerek melun olmanın ne anlama geldiği konusunu daha sonra aydınlatacağım.
Hıristiyanlar ve Müslümanlar ise Isa (as)’nın gerçek Mesih olduğuna inanırlar. Kendisinin ahir zamanda tekrar dünyaya geleceğine de inanırlar. Fakat bu ikinci gelişi kanlı canlı eski Isa (as) ile vuku bulacağına inanarak Yahudilerin yaptığı hatayı şimdi Hıristiyan ve Müslümanlarda yapıyorlar. Hz. Isa (as) ve Ahmediye Müslüman Cemaati olarak bizim temsil ettiğimiz gerçek İslam ise Isa (as)’nın ikinci gelişi onun yerine benzer görevi olan bir başka insanla gerçekleşeceği kanaatindeyiz. Bu da Hz. Mirza Gulam Ahmed (as) ile gerçekleşmiş bulunuyor. Bunun delillerini uzun uzadıya kitaplarımızda bulabilirsiniz. Maalesef konferansımın kapsamını göz önünde tutarak bunlara açılamayacağım.
Daha önce söylediğim gibi Isa (as)’nın başlıca görevlerinden biri çarmıhı kırmaktı. Isa as) gibi mübarek biri olsa da bir bir insanın ölümü hiç bir zaman başka insanların günahlarını temizleyemez. Günah yalnız insanın kendi pişmanlığı, tövbesi ve sonunda Allah (t)’ın merhametiyle tedavi olabilecek bir hastalıktır. Allah (t)’ın yüce adaleti bir kişiye bir başkasının günahı için asla acı çektirtmez. O masumları günahkârların yerine cezalandırmaz. Kur’an-ı-Kerim’de yazıyor ki:
“Yük yüklenen bir kimse başkasının yükünü taşıyamaz.” (53:39)
veya:
“Kim kötülük işlerse, ancak kendi canına etmiş olur.” (4:112)
Bunun hakkında Tevrat’ta da şöyle yazıyor:
“Ne babalar oğulları için ne de oğullar babaları için ölümle cezalandırılsın. Herkes ancak kendi suçundan cezalandırılmalı.” (5:Musa 24:16)
Isa (as) kendisi örgencilerine demişti ki:
“Ardımdan gelmek isteyen, kendini inkâr etsin, çarmıhını yüklenip beni izlesin.” (Matta 16:24).
Ne İncil ne de Kur’an-ı Kerimde Isa (as)’nın çarmıhta ölüm inancının bir kökü bulunmuyor. Yahudi, Hıristiyan ve Müslümanların inancını tekrar özetleyeyim. Yahudilerin inancına göre Isa (as) peygamber değildi, bekledikleri Mesih bugüne kadar hala çıkmamıştır ve Isa (as) sahte bir peygamber olarak çarmıhta melun bir şekilde ölmesini hak etmiştir. Hıristiyanlar ise Isa (as)’ın tanrı’nın oğlu olduğuna ve çarmıhta ölmek suretiyle tüm insanların günahlarını üstlenmis olduğuna inanırlar. Müslümanların çoğu ise, Allah (t)’ın Yahudiler Isa (as)’yı çarmıha asmak istedikleri zaman Isa (as)’ya benzer birini yarattığını ve Yahudiler o’nu Isa (as) sanarak astıklarını, Isa (as)’nın ise canlı olarak göğe kaldırıldığına inanırlar. Böylece Allah (t) Isa (as)’yı çarmıhta melun ölümden kurtardığına inanırlar. İslam’ın dünya çapında barışsever Ahmediye Müslüman harekâtı üyeleri ise Isa (as)’nın çarmıh’a asılıp fakat üç saat içinde baygın olarak indirildiğini ve Allah (t)’ın onu böylece melun çarmıhta ölümden kurtardığına inanırlar. Kur’an-ı Kerim bu olay hakkında şöyle bildiriyor:
“Hâlbuki onu ne öldürdüler ne de çarmıha gerip öldürebildiler. Fakat onlara (çarmıhta ölmüşe) benzer gibi göründü” (4:158)
O zaman çarmıhta nasıl öldürülürdü size kısaca bir izah edeyim. çarmıhta ölüme mahkûm edilenler üç dört gün içinde çektikleri ızdıraptan ve açlık ve susuzluktan yavaş yavaş can verirlerdi. Mahkûmlar ellerine ve ayaklarına çiviler çakılı bir vaziyette ahşap bir direğe asılıp öylece ızdıraplar içinde ölene kadar asılı bırakılırlardı. Ölmesini hızlandırmak için sık sık da bacakları kırılırdı.
Kur’an-ı Kerimin Yahudilerin Hz. Isa (as)’yı çarmıhta öldürmesini başaramadıkları iddiası İncil’i dikkatlice gözden geçirmekle ispat edilebilir. Nitekim İncil’de anlatılan hadiseler Isa (as) çarmıhta ölmüş olabilmesine ihtimal vermiyor. Mesela İncil’de Isa (as)’nın çarmıhta sadece bir kaç saat asılı kaldığını yazıyor. Isa (as)’nın o zamanlar olduğu gibi genç ve kuvvetli bir adamın bu kısa süre içinde ölmüş olabilmesi ihtimal dışı bir şey. çarmıh’a gerilme olayı Isa (as)’nın Yahudi rahipleri tarafından takip edilme döneminin sadece doruk noktasıydı. Kur’an-ı Kerim şöyle yazıyor:
“(İnkârcı) kullara yazıklar olsun! Kendilerine her ne zaman bir peygamber gelse, onu hor görüp alay ederler.“ (36:31)
Isa (as) kendisinin Vâdedilen Mesih olduğunu ilan ettiğinde Yahudi rahipler ve din bilginleri buna inanmak istemedikleri için ona karşı cephe kurdular. Isa (as)’yı sahte bir peygamber ilan edip onu idam ettirmek istediler. Matta yazıyor ki:
“Sabah olunca baş kâhinlerle halkın ihtiyarları, İsa’yı ölüm cezasına çarptırmak konusunda anlaştılar. Onu bağladılar ve vali Pilatus’a teslim ettiler.“ (Matta 27:1,2)
Dört İncil’in son bölümleri Yahudi din adamlarının makamları Isa (as)’yı idam ettirmeye zorlamak için elinden geldiklerini yaptıklarını yazıyor. Luka yazıyor ki:
“İsa’yı salıvermek isteyen Pilatus onlara yeniden seslendi. Onlar ise, “O’nu çarmıh’a ger, çarmıh’a ger!” diye bağrışıp durdular. Pilatus üçüncü kez onlara, “Bu adam ne kötülük yaptı ki?” dedi. “Ölüm cezasını gerektirecek hiçbir suç bulamadım onda. Bu nedenle o’nu dövdürüp salıvereceğim.” Ne var ki onlar, yüksek sesle bağrışarak İsa’nın çarmıha gerilmesi için direttiler. Sonunda bağrışları baskın çıktı ve Pilatus, onların isteğinin yerine getirilmesine karar verdi” (Luka 23:20-24)
Fakat Allah (t)’ın planı sevdiklerine ve elçilerine harikulade yollarla yardım etmektir. Kur’an-ı Kerimde Allah (t)’ın elçilerine ettiği şu vaadi okuyoruz:
“Biz, peygamberlerimize ve onlara inananlara bu dünyada da, şahitlerin ayağa kalkacakları gün de mutlaka yardım edeceğiz”(40:52)
Allah (t) Isa (as)’ya onu çarmıhta ölümden kurtaracak şartlar vererek yardım etti. Mesela Isa(as)’nın masumiyetinden emin olan Pilatus kendisini halka karşı çaresiz görerek çarmıhta ölüm cezasını istemeyerek verdi. Matta yazıyor ki:
“Onlar ise daha yüksek sesle, “çarmıh’a gerilsin!” diye bağrışıp durdular. Pilatus, elinden bir şey gelmediğini; tersine, bir kargaşalığın başladığını görünce su aldı, kalabalığın önünde ellerini yıkayıp şöyle dedi: “Bu adamın kanından ben sorumlu değilim. Bu işe siz bakın!” (Matta 27:23,24)
Pilatus’un eşi daha önce bir rüya görmüştü ve Isa (as)’nın mukaddes bir insan olduğunun ve cezalandırılmamasının gerektiği kanaatindeydi. Matta yazıyor ki:
“Pilatus yargı kürsüsünde otururken karısı ona, “O doğru adama dokunma. Dün gece rüyamda o’nun çok sıkıntı çektim” diye haber gönderdi.” (Matta 27:19)
Pilatus’un Isa (as)’ya karşı sempatisi inkâr edilebilinecek gibi değil. Pilatus Isa (as)’nın çarmıhta asılı kalacağı süreyi mümkün olduğu kadar ve Isa (as) gibi bir insanin ölümüne sebep olmayacak kadar kısa tutmak için elinden geleni yaptı. Yuhanna yazıyor ki:
“O gün Fısıh bayramına hazırlık günüydü. Saat on iki sularıydı. Pilatus Yahudilere, “İşte, sizin kralınız!” dedi.” (Yuhanna 19:14)
Cuma günü ikindi vaktiydi. Matta saat üçe doğru Isa (as)’nın haykırdığını yazıyor ki bu “ölüm haykırışı” diye anılmakta:
“Bütün ülkenin üzerine öğleyin saat on ikiden saat üçe kadar süren bir karanlık çöktü. Saat üçe doğru Isa yüksek sesle, “Tanrım, Tanrım, beni niçin terk ettin?“ diye bağırdı. ( Matta 27:45)
Yani Isa (as) üç saatten fazla çarmıhta gerili kalmadı, nitekim Yahudilerin kanunlarına göre kimsenin Sept günü denilen, Yahudilerin kutsal cumartesi günü bayramında çarmıhta gerili kalması caiz değildi. Aramatyalı Yusuf Isa (as)’nın bedenini çarmıhtan indirdi. Pilatus bu haberi alınca Isa(as)’nın ölmüş olmasına çok şaşırdı. Matta’da şöyle yazıyor:
“Pilatus, İsa’nın bu kadar çabuk ölmüş olmasına şaştı. Yüzbaşıyı çağırıp, “Öleli çok oldu mu? diye sordu.” (Markos 15:44,45)
Sadece üç saat boyunca çarmıhta gerili kalmanın Isa (as) gibi dinç bir adamı öldürebilemeyeceginden maada, ölümü hızlandırmak için Isa (as)’nın yanında asılı bulunan mücrimlerin gibi bacaklarının kırılmadığını da biliyoruz. Yuhanna yazıyor ki:
“Yahudiler Pilatus’tan çarmıh’a gerilmiş adamın bacaklarının kırılmasını ve cesetlerin kaldırılmasını istediler. Hazırlık günü olduğundan, cesetlerin Sept günü çarmıhta kalmasını istemiyorlardı. Çünkü o Sept günü büyük bayramdı. Bunun üzerine askerler gidi birinci adamın, sonra da İsa’yla birlikte çarmıhta gerilmiş olan öteki adamın bacaklarını kırdılar. İsa’ya gelince o’nun ölmüş olduğunu gördüler. Onun için bacaklarını kırmadılar. (Yuhanna 19 : 31-33)
Yani Yahudiler Isa (as)’yı ölmüş zannettiler. Fakat daha önce anlatılan durumlar itibariyle bu zannın doğru olamayacağı ortada. Kur’an-ı Kerimin dediği gibi bu onlara benzer göründü. Bir sonraki ayet, Isa (as)’nın ölmediğinin ve sadece baygınlık geçirdiğinin bir delilini daha içeriyor:
“Ama askerlerden biri O’nun böğrünü mızrakla deldi. Böğründen hemen kan ve su aktı.” (Yuhanna 19 : 34)
Fakat bir insanın ancak kalbi çalıştıkça vücudunda kan dolaşımı olur. Ve ancak bu şartla bir yaradan kan ve su akabilir. İncil’in yazdığı gibi yaradan kan ve suyun akması, kalbin çalışır durumda olmasının tıbbi bir delilidir. Pilatus’la Isa (as)’ya inanmış bazı Yahudilerin arasında bu konuda gizli bir anlaşma yapılmış olması gerek. Nitekim çarmıh’tan indirilir indirilmez Isa (as) tıbbi tedavi gördü.çarmıhtan indirildikten sonra Isa (as)’nın bedeni Aramatyalı Yusuf ile Nikodim’e teslim edildi. Yuhanna yazıyor ki:
“Bundan sonra Aramatyalı Yusuf, İsa’nın cesedini kaldırmak için Pilatus’a başvurdu. Yusuf, İsa’nın öğrencisiydi, ama Yahudilerden korktuğundan bunu gizli tutuyordu. Pilatus izin verince, Yusuf gelip İsa’nın cesedini kaldırdı. Daha önce geceleyin İsa’nın yanına gelmiş olan Nikodim de otuz litre kadar karşik mür ve sarısabır özü alarak geldi.” (Yuhanna 19 : 38-39)
Nikodim bir hekim olsa gerek ki ağır yaraların pansumanı için hangi ilaçların kullanılması gerektiğini iyi biliyordu.Eğer Isa (as) ölmüş olsaydı ne ilca ne de tedaviye hacet kalırdı.
Isa (as)’nın vadelilen ikinci zuhuru olan Müslüman Ahmediye harekâtının kurucusu Mesih Hz. Mirza Gulam Ahmed (as) “Isa Hindistan’da öldü” adlı kitabında bütün bir fasılı yalnız Isa (as)’ya verilen bu ilaca ayırdı.Hz. Ahmed (as) bu kitabında Isa (as)’nın yaralarına sürülen bu merhemin ünlü tıp kitaplarının hemen hemen hepsinde zikredildiğini ispat etti. Isa (as) bu merhemlerle tedavi gördü ve bir kaç gün içinde öğrencilerinin karşısına çıkabildi. Luka yazıyor ki:
“Bunları anlatırken İsa’nın kendisi gelip aralarına dikildi. Onlara, “Size esenlik olsun!” dedi. Ürktüler, bir hayalet gördüklerini sanarak korkuya kapıldılar. Isa onlara, “Neden telaşlanıyorsunuz? İçinizde neden böyle kuşkular doğuyor?” dedi. “Ellerime, ayaklarıma bakın; işte ben’im! Banan dokunun da görün. Bir hayalette et ve kemik olmaz, ama görüyorsunuz, bende var.” Bunu söyledikten sonra onlara ellerini ve ayaklarını gösterdi. Sevinçten hala inanamayan, şaşkınlık içinde olan öğrencilerine Isa “Sizde yiyecek bir şey var mı?” diye sordu. Kendisine bir parça kızarmış balık verdiler. Isa onu aldı ve gözleri önünde yedi.” (Luka 24: 36-43)
Bunlar Isa (as)’nın çarmıhta ölmediğini ispat edip Kur’an-ı Kerimi tasdikliyor. Kuran’da çarmıh’a germe olayı hakkındaki gerçek yazıyor. Yahudiler Isa (as)’yı
“ne öldürdüler ne de çarmıh’a gerip öldürebildiler”. Allah (t) Kuran’da diyor ki:
“(İsa’nın düşmanları) bir tertip hazırladılar. Allah da tedbir aldı, Allah tedbir alanların en iyisidir.” (3:55)
Başlarda da söylemiş olduğum gibi çarmıhta ölüm Yahudilere göre melun bir ölümdür.Böylece çarmıhta ölen melun olmuş demektir. Bunu Tevratın şu ayetlerinden çıkarıyorlar:
“Ölüm cezasını gerektiren bir suçu olan suçlu öldürülmesi için bir tahta parçasına asıldığı zaman cesedi gece boyunca o tahtada asılı kalmasın,…çünkü asılarak öldürülen tanrı tarafından lanetlenmiştir…” (5. Musa 21: 22, 23)
Yani Isa (as)’nın çarmıhta ölmüş olduğuna inanan aynı zamanda onun melun olduğunu da kabullenmek zorunda kalıyor. Pavlus bu konuda Galatyalılara mektubunda şöyle yazıyor:
“Isa Mesih kendisi lanet olarak bizi kanunun lanetinden akladı” (Gal. 2:13)
Peki, lanet denilen şeyin ve lanetlenmiş olmanın manası ne? Dini terim olarak melun olmanın manası insanın kalbinin tamamen kararması anlamına geliyor. Böyle bir insan Allah’tan uzaklaşmış ve O’nun rahmetinden tamamen mahrum demektir. Melun olan bir insan olmak Allah’tan yüz çevirmiş, O’nun düşmanı olmuş ve artık kaybolmuş bir insan olmak demektir. Fakat bize göre Isa (as) Allah (t)’ın sevgili kulu ve seçkin bir peygamberiydi. Kur’an-ı Kerim Isa (as) hakkında şöyle yazıyor:
“Aslında Allah onun şerefini kendi katında yüceltti.” (4:158)
Başka bir yerde de şöyle:
“Adı Meryem oğlu Isa Mesih olacak. Dünyada da, ahirette de şerefli ve Allah’a yakın olan kimselerden olacak.” (3:46) veya:
“Meryem oğlu İsa’ya apaçık deliller verdik. Onu Ruh’ul Kudüs’le güçlendirdik.”
(2:254) veya:
“Seni, kâfirlerin (bütün töhmetlerinden) tertemiz kılacağım.” (3:56)
Kur’an’nın bütün bu ayetleri Isa (as)’nın yüksek mertebesini kanıtlıyor. O Allah (t) tarafından İsrailoğullarına gönderilen bir elçiydi. Allah (t)’ın Tevrat’taki çarmıha gerilenin melun olması kanununu nasıl Isa (as)’ya tatbik ettiğini düşünebiliriz? Yahudilerin ispatlamak istedikleri gibi Isa (as)’nın kanuna göre lanetlenmiş olduğu nasıl düşünülebilir? Isa (as) kanunu ortalıkdan kaldırmak için değil, aksine kanunu tamamlamak için gönderildiğini söylemişti. O zaferine inanıyordu. Fakat hiç bir zaman çarmıhta öleceğine ve böylece insanların günahlarını aklayacağına dair sevinç içinde değildi. Bilakis çarmıha gerilmekten tedirgin ve endişe içindeydi. Rabbinle daima canlı bir ilişkisi ve dualara güvenci vardı. Matta şöyle yazıyor:
“Isa onlara şu karşılığı verdi: “Size doğrusunu söyleyeyim, eğer imanınız olur da kuşku duymazsanız, yalnız incir ağacına olanı yapmakla kalmazsınız; şu dağa, “Kalk, denize atıl” derseniz, dediğiniz olacaktır. İman ederek dua ettiğinizde, dilediğiniz her şeyi alacaksınız.” (Matta 21:21,22)
Demek ki Isa (as) duanın en güçlü silah olduğunu ve bununla düşmanlara galip gelinebilineceğini biliyordu. Nitekim çarmıh’a gerilmesinden bir kaç saat önce sabır ve ciddiyetle kurtarılması için dua etmişti. Luka şöyle yazıyor:
“Onlardan bir taş atımı kadar uzaklaştı ve diz çökerek şöyle dua etti: “Baba, senin istediğine uygunsa, bu kâseyi benden uzaklaştır. Yine de benim değil, senin istediğin olsun.” Gökten bir melek İsa’ya görünerek O’nu güçlendirdi. Derin bir acı içinde olan Isa daha da hararetle dua etti. Teri, toprağa düşen kan damlalarına benziyordu.”
(Luka 22 : 41-44)
Matta da şöyle yazıyor:
“Onlara, “Yüreğim ölüm derecesinde kederli” dedi. “Burada kalın, benimle birlikte uyanık durun.” Biraz ilerledi, yüzüstü yere kapanıp dua etmeye başladı. “Baba” dedi, “mümkünse bu kâse benden uzaklaştırılsın. Yine de benim değil, senin istediğin olsun.” (Matta 26 : 38)
Bu dua kesinlikle sadece formaliteden ibaret dua değildi. O öldürülmek değil, ölümden kurtarılmak istiyordu. Duasının sonunda söylediği “benim değil, senin istediğin olsun” sözleri “İnşallah” ile dualarını bitiren tüm muttakilerin âdetidir. Isa (as) “Baba ile ben bir birliğiz” demişti. Bu nefsini yenmiş ve yalnız Allah (t)’ın isteğine göre hareket eden tüm tasavufcuların sözleridir. Isa (as) duasının kabul olduğuna inanıyordu ve çarmıhta Allah (t)’ın tasarını henüz anlamamış olmasından dolayı şaşkınlık içinde “Tanrım, tanrım, beni neden terk ettin?” diye bağırdı. Fakat Allah (t) onu terk etmemişti. O’nun tasarı Isa (as)’yı en büyük tehlikeden kurtarmak ve Yahudilerin Isa (as)’yı ölü sandıkları halde baygın halde çarmıhtan indirmeleriydi. Isa (as)’nın çarmıha gerilmesinden önceki gece Getsemani bahçesinde ettiği dualarının kabul olduğuna Pavlus bile ittifak ediyor. İbranilere yazdığı mektubunda şöyle yazıyor:
“Mesih, yeryüzünde olduğu günlerde kendisini ölümden kurtaracak güçte olan Tanrı’ya büyük feryat ve gözyaşlarıyla dua ve yakarışta bulunmuş ve Tanrı korkusu nedeniyle işitilmişti.”( İbraniler 5:7)
Isa (as) ise Filistin’de kendisinin ağır talihin olacağını biliyordu fakat bununla beraber lanetli bir ölümle ölmeyeceğini de biliyordu. Bunu kendisini bekleyen talihi Hz. Yunus (as)’unkine benzetmesinden öğreniyoruz. Yahudiler Isa (as)’dan doğru olmasının bir delilini istemişlerdi. Isa (as) ise Yahudilere Hz. Yunus (as) işaretini vaat etmişti. Matta yazıyor ki:
“Bu arada bazı din bilginleri ve Ferisiler söz alarak şöyle dediler: “Öğretmenimiz, senden doğaüstü bir belirti görmek istiyoruz.” Isa onlara şu karşılığı verdi: “Kötü ve vefasız kuşak bir belirti istiyor! Ama ona Yunus peygamberin belirtisinden başka bir belirti gösterilmeyecek. Yunus, nasıl üç gün ve üç gece o koca balığın karnında kaldıysa, İnsanoğlu da üç gün ve üç gece yerin bağrında kalacak.” (Matta 38-40)
Isa (as)’nın Yahudilere bile doğruluğu için verdiği bu tek işaret çok büyük önem taşıyor.Bu işaret üç kehanet birden içeriyor. Isa (as)’nın kaderi Yunus (as)’unkine benzeyecek. Yunus (as) kavmi tarafından reddedilip denize atılmış, denizde de Yunus (as)’u bir balık yuttuktan sonra o balığın karnında kalmıştı. Aynen bunun gibi Isa (as)’da Yahudilerin kendisini reddettikten sonra üç gün üç gece yerin bağrında kalacaktı -yani kubbeli mezarında, bir. İki: Yunus (as) balığın karnında canlı fakat baygın kalmıştı. Isa (as)’da üç gün üç gece yerin bağrında canlı fakat baygın kalacaktı. Üç: Yunus (as) eninde sonunda kavmi tarafından kabul edilip saygı gördü. Isa (as)’da görevini başaracaktı. O zamanlar Filistin’de oniki İsrail oymağının sadece ikisi yaşıyordu. Tarihi bilimin kanıtladığı gibi diğer on oymak bugünkü Keşmir bölgesine kadar doğuya göç etmişlerdi.Bu oymaklar “kaybolan İsrail oymakları” olarak tanınıyor. Isa (as) bütün insanlara gönderilen bir peygamber değildi. O Yahudilerin mesihiydi ve söylediği gibi sadece onlara gönderilmişti. Matta’da yazıyor ki:
“Isa, “Ben yalnız İsrail halkının kaybolmuş koyunlarına gönderildim” diye cevap verdi.” (Matta 15 : 24)
Isa (as)’nın Yunus (as)’un işareti diye verdiği işareti kabul etmek, kendisinin çarmıhta ölmediğini kabullenmekten geçer. Isa (as) çarmıhta öldü diyen bu tek ve büyük işareti o’na bir anlam veremediğinden reddetmek zorunda kalır.Hıristiyanların dinlerinin temeli diye bildikleri Isa (as)’nın çarmıhta ölümü inancı Yunus (as)’un işaretine hiç bir benzerlik bırakmıyor. Eğer düşündükleri gibi Isa (as)’nın görevi çarmıhta ölerek bütün insanların günahlarını üstlenmek olsaydı, Isa (as)’nın bambaşka bir işaret vermesi gerekirdi. Bütün vaazlarını de bu kurtuluş inancına uygun vermesi gerekirdi. Fakat asıl görevinin insanları Allah (t)’a yaklaştırmak olduğunu ve bir gün Filistin’den hicret edip diğer İsrail oymaklarını ziyaret etmek niyetinde olduğunu Yuhanna’nın işbu ayetleri anlatıyor:
“Bu ağıldan olmayan başka koyunlarım var. Onları da getirmeliyim. Benim sesimi işitecekler ve tek sürü, tek çoban olacak.” (Yuhanna 10:16)
Kur’an-ı Kerim de Isa (as)’nın görevinin tüm Yahudileri Allah (t)’a yaklaştırmak olduğunu tasdikliyor:
“Onu İsrailoğullarına bir peygamber olarak gönderecek.” (3:50)
Kuran bir de Isa (as) ile annesinin Filistin’i gizlice terk edip başka bir ülkeye hicret edip oraya iltica ettiklerini yazıyor:
“Biz Meryem oğluyla annesini birer nişane kıldık. İkisini de oturmaya değer, akarsuları olan yüksek bir tepeye yerleştirdik.” (23:51)
Muhtelif ilmi araştırmalar, Yahudi ve Hint tarihleri “akarsuları olan yüksek bir tepe” ile Keşmir’in kastedildiğinde hemfikirler. Çeşitli Yahudi oymaklarının yaşamış olduğu bu ülkeye yabancı bir ülkeden mecaz anlamlar kullanarak konuşan bir peygamberin geldiği belgelerle kanıtlı. Keşmir’in tarihine girmiş bu peygamber Hz. Isa (as) idi.
Hz. Muhammed (sav), Hz. Isa (as)’nın 120 yaşında vefat ettiğini bildirmişti. Ayrıca şöyle bir hadis de var:
“Ya Isa! Bir yerden başka bir yere git ki tanınıp takip edilmeyesin. Isa daima seyahat ederdi”
Eğer Isa (as) çarmıhta ölüp sonra göğe yükselseydi Filistinli olmayan koyunlarına Allah (t)’ın mesajını ulaştırma görevini yerine getirmemiş olacaktı. Modern araştırmalar ise defalarca Isa (as)’nın Keşmir’de yaşamış, orada ölmüş ve orada gömülü olduğunu kanıtlıyor. Bu konu hakkında batılı yazarlar tarafından bir yığın kitap neşredilmiştir. Bunların hepsi Isa (as)’nın ikinci zuhuru olan Müslüman Ahmediye Cemaatinin kurucusu Hz. Mirza Gulam Ahmed (as)’in Allah (t) tarafından bilgilendirerek ilan ettiklerini tasdik ediyor.O’nun aracılığı ile Hıristiyanların Isa (as)’nın çarmıha gerilmesi vasıtası ile günahlarından aklanacakları ilhatı ve Müslümanların Isa (as)’nın yerine bir başkasının çarmıha gerildiği hurafesi aydınlanacaktı.Vâdedilen Mesih Hz. Mirza Gulam Ahmed (as) “Isa Hindistan’da öldü” adlı kitabında ayrıntılı şekilde İncil’den, Kuran’dan, tıbbi ve tarihi ilim kitaplarından deliller ileri sürdü. Bu kitabın içinde beraberinde nutuğumu bitirmek istediğim işbu satırlar yer alıyor:
“Vâdedilen Mesih idi ki elleriyle “çarmıhın kırılması” gerçekleşsin. “Çarmıhı kırma” kehanetinin maksadı Allah (t)’nın Vâdedilen Mesih’in zamanında öyle şartlar yaratmasıdır ki Isa (as)’nın çarmıha gerilmesi olayının içyüzü aydınlansın. İşte o zaman çarmıh inancının sonu gelmiş olacaktır. Fakat harb ve şiddetle değil, kendisini dünyaya delil ve keşiflerle belli eden asumani bir tesir ile.” (Isa Hindistan’da öldü, S.73)
